Nie wiem czyja to twarz. Może matki, może dawnej dziewczyny, a może wspaniałego przyjaciela. To "wieki", a my wciąż pamiętamy! Dlaczego niektórych widzimy tak wyraznie, a niektórych jakby za mgłą ?Piękne haiku.Aneta
bardzo dziękuję, Aneto. :)serdecznie pozdrawiam.Jerzy
Nie wiem czyja to twarz. Może matki, może dawnej dziewczyny, a może wspaniałego przyjaciela.
OdpowiedzUsuńTo "wieki", a my wciąż pamiętamy!
Dlaczego niektórych widzimy tak wyraznie, a niektórych jakby za mgłą ?
Piękne haiku.
Aneta
bardzo dziękuję, Aneto. :)
OdpowiedzUsuńserdecznie pozdrawiam.
Jerzy